Top 2000
Je hebt van die momenten dat je iets leest of ziet, en dan opeens het licht ziet. In een fractie van een oogwenk zie je ook alle aspecten die met dat licht te maken hebben. Vorige week liep ik de Top 2000 lijst een beetje na, op zoek naar goede nummers voor een playlist of een mixtape. Ineens zag ik dat ene nummer dat me in een flits deed beseffen dat al die andere nummers, die ergens in de top 10 staan, daar eigenlijk helemaal niet thuishoren.
Toegegeven, songs als Bohemian Rhapsody, Hotel California en Child in Time zijn magistraal. Episch misschien wel, en dat is waarschijnlijk ook de reden dat ze zo hoog eindigen in de Top 2000. Maar stel, je wordt verbannen naar een onbewoond eiland. Je mag meenemen: een fles drank, een pick-up en een singeltje. Kies je dan voor Child in Time of Bohemian Rhapsody? Belachelijk! Als je dat doet, ben je toch niet goed bij je hoofd?
Nee. Als je dan toch de rest van je leven met één song zou moeten doen, dan is er natuurlijk maar één mogelijkheid: Lou Reed’s Walk on the Wild Side.